Kalkoen maken? Easy peasy!

Kalkoen maken lijkt altijd een hele onderneming omdat het zo lang moet in de oven staan, en omdat je de vulling moet bereiden, en omdat het natuurlijk ook best een groot beest is. Kalkoenen gaan er al jong aan hoor: de beestjes variëren tussen de 3 en de 7 kg en zijn dan geen jaar oud. Zelfs dikkere beesten zijn maximum anderhalf à 2 jaar omdat ze anders te taai worden.

Het ding is eigenlijk dat we daar een heel vertekend beeld van hebben. Kalkoen maken is lang niet zo moeilijk. Je hebt er alleen tijd voor nodig en je moet er wel bij blijven, maar eens het in de oven staat maakt het zichzelf klaar. De vulling maak je met gehakt en eender wat van kruiden dat je graag lust. Peper, zout, gefruite ui, broodkruim om het krokant te maken, stukjes appel, spekjes – alles gaat, ook alles van kruiden trouwens. Kalkoenvlees zelf is zacht van smaak dus kan wel wat opsmuk gebruiken. Dat gebakken mengsel laat je afkoelen en daarmee vul je dan de kalkoen, die je wel al een uurtje tevoren uit de koelkast hebt gehaald, want die moet op kamertemperatuur zijn. Je kan ook een gevulde kalkoen kopen in de winkel, moest je tijd willen besparen (of geen zin hebben om in het achterwerk van de kalkoen te zitten porren – ik begrijp dat volkomen :D).

Vanaf dan is het simpel: wrijf het beest in met peper en zout, en stop hem in een voorverwarmde oven van 200° in een stevige ovenschotel waar nog wat plaats rond is. Genoeg boter rond en op doen, en regelmatig even terug bevochtigen met de gesmolten boter. Na 1 uur mag de oven op 175°, zodat hij rustig verder gaart. Voor een zoete smaak kan je de kalkoen insmeren met honing gedurende het laatste half uur. Totale oventijd: 2 à 2,5 uur.

Op tijd beginnen en er kan niets mis gaan dus!

Tiramisu met speculaas: hmmm!

tiramisuIk ben gisteren nog eens de keuken in gedoken. Ik moet toegeven dat ik dat al wel eens graag doe, zoiets uitproberen. Niets te ingewikkeld, want zo’n keukenprins ben ik nu ook weer niet, en ook niets in de oven want dan moet ik die van ons ma weer helemaal proper maken achteraf en daar heb ik geen zin in. 😛

Gisteren heb ik me aan tiramisu gemaakt, maar in plaats van lange vingers te gebruiken, heb ik het met speculaas gemaakt. Superlekker! En eenvoudig natuurlijk. Je hebt sterke koffie nodig, suiker, eieren, mascarpone en amaretto.

Ter voorbereiding: eiwit en eigeel moet gescheiden in twee kommetjes. Bij het eiwit (4 stuks) zowel als bij het eigeel (5 stuks) gaan 3 eetlepels suiker elks. De mascarpone gaat mee bij de eigeel-mix. Als allebei stijfgeklopt zijn, mag je ze bij elkaar voegen. Dit is de beste manier om het geheel luchtig te maken!

Dan: eerst dop je de speculaasjes in de koffie waar je de amaretto aan hebt toegevoegd. Mag een beetje naar smaak he. Ik heb ‘m graag goed straf dus doe er een flinke geut in, maar laat de koekjes ook niet té lang weken zodat het niet te prominent aanwezig is. Bovenop de koekjeslaag komt een laag mascarpone-mengsel, daarna weer koekjes, weer mengsel, en zo verder tot alles op is of de schaal vol. Na een nachtje in de ijskast is alles gestold en klaar om op te eten. Wat cacaopoeder bovenop maakt het geheel af.

’t Was echt lekker. I’m so proud. B-)

Het belang van natuurlijke, lekkere kruiden voor een goeie spaghettisaus!

Ik geef het toe, ik ben niet zo’n held in de keuken. Het is niet dat ik het niet graag doe, maar ik neem er graag mijn tijd voor en daar ontbreekt het in de week wel eens aan. In het weekend ga ik wel eens aan de slag met potten en pannen. Iedereen in mijn omgeving is altijd dolenthousiast over mijn spaghettisaus. En ik wil nu niet stoefen, maar die is inderdaad echt wel goed. De tomatensaus Spaghettidie je bij spaghetti eet, wordt naar mijn bescheiden mening al te vaak verwaarloosd. Let op: kant-en-klaar saus van een degelijk merk kan lekker zijn, maar een doosje tomatenpuree of – erger nog – ketchup zijn géén spaghettisaus!

Ik wil niet teveel van mijn geheimen prijs geven natuurlijk, maar ik wil toch wel een paar tips met jullie delen! Twee factoren zijn belangrijk voor een goede saus, en dat zijn de verse groenten en de kruiden. Tomaten vormen natuurlijk het basisingrediënt, maar vergeet niet dat een paprika ook bijdraagt tot de smaak! Stoof deze samen met wat gesnipperde ui en een teentje knoflook, en voeg nadien het gehakt toe. Pas daarna gaan de tomaatjes erbij. Terwijl de saus staat op te warmen, begin je te kruiden. En met kruiden bedoel ik goede kruiden! Niet zomaar wat rommel die je in grote potten kan kopen, maar gedroogd en verpakt met liefde. Oregano, paprikapoeder en provence-kruiden zijn mijn toppers voor een lekker afsmakend geheel. Zeker oregano zorgt voor die typisch Italiaanse smaak – en vooral geur! Hmmm… Ik haal al mijn natuurlijke kruiden bij de Kruiderij in Antwerpen en daar hebben ze echt supergoede kwaliteit in simpele plastieken pakjes – maar ook bij Delhaize en sommige kleine natuurwinkels hebben ze vaak goeie kruiden.

Continue reading